22.05.09
Στη συγκέντρωση των "αγανακτισμένων πολιτών" της Χρυσής Αυγής απαιτήθηκε να φύγουν οι μετανάστες από τη χώρα μας επειδή την απομυζούν οικονομικά και αφήνουν τους΄Έλληνες στην ανεργία. Σύμφωνοι…


Στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στην Ομόνοια στις 9 Μαϊου ακούστηκαν πολλά και "ωραία". Ας δούμε τα δύο πιο σημαντικά, όπως αυτά φαίνονται χαρακτηριστικά και στο σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε στο tvxs.gr.

 

Καταρχάς, οι ίδιοι διατείνονται ότι δεν ήταν συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Κι έτσι, όταν οι παρευρισκόμενοι άρχισαν να φωνάζουν "Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή", ο ομιλητής ζήτησε "να μην χρωματίζουμε τη συγκέντρωση", στην οποία βρίσκεται "όλος ο Ελληνικός ΛΑΟΣ"! Για λόγους ευνόητους.

Όμως, το πιο σημαντικό είναι, τι είπε ο ομιλητής που προκάλεσε τον ενθουσιασμό και τη συνθηματολογία των παρευρισκομένων. Είπε, λοιπόν, ότι οι μετανάστες πρέπει να φύγουν από τη χώρα μας επειδή μας παίρνουν τις δουλειές (καθώς και πολλά εκατομμύρια ευρώ από κρατικές επιδοτήσεις(!), που δεν παίρνουν οι Έλληνες). Υποθέτει, λοιπόν, κανείς ότι αν φύγουν οι μετανάστες, η ανεργία στην Ελλάδα θα μειωθεί. Μάλιστα, επειδή το πρόβλημα με την "Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες" είναι γενικότερο, υπάρχουν και λόγοι εθνικής καθαρότητας που επιβάλλουν την εκδίωξή των ξένων.

Εγώ θα ήθελα να συμφωνήσω με τον ομιλητή στη συγκέντρωση των "αγανακτισμένων πολιτών". Για λόγους αποτελεσματικότητας: να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα για να έχουμε δουλειές. Μάλιστα, για λόγους συνέπειας, θα πρέπει να δεχτούμε ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου πρέπει να γίνει το ίδιο, δηλαδή να εκδιωχτούν οι μετανάστες για να δουλέψουν οι ντόπιοι πληθυσμοί – και, γιατί όχι, να εξαγνιστούν τα έθνη! Υποθέτω ότι αυτό ισχύει και για τον απόδημο ελληνισμό, σωστά;

Εντάξει: ας διώξουμε το ένα-ενάμιση εκατομμύριο μετανάστες που υπάρχουν και εργάζονται στη χώρα μας, συχνά σε δουλειές που οι ίδιοι οι Έλληνες δεν καταδέχονται να κάνουν. Και ας πάρουμε πίσω τα τέσσερα εκατομμύρια (με την ηπιότερη εκτίμηση, καθώς η μεγαλύτερη τους υπολογίζει σε πάνω από δέκα) Ελλήνων που είναι διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο. Και να δω τότε πού θα δουλέψετε…