Ευχές που ανταλλάσσουν αυτές τις μέρες όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους για να εκδηλώσουν μια νέα ελπίδα –η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία-, μια χαρά, μια ανανέωση. Ή απλά ευχολόγια αυθυποβολής στην ευτυχία, μιας και κανείς κατά βάθος δεν πιστεύει ότι το 2011 θα είναι μια καλή χρονιά, και σίγουρα όχι καλύτερη από την προηγούμενη. Όλοι το γνωρίζουν.

Το γνωρίζουν; Ναι, έχουν προετοιμαστεί γι’ αυτό. Τους το λένε κάθε μέρα. Η τηλεόραση, οι εφημερίδες (όλα τα πρωτοσέλιδα των «Κυριακάτικων» του νέου έτους), η ίδια τους η ζωή, η ελευθερία που χάνεται, η επιβίωση που δυσχεραίνεται… Συνέπεια αυτής της προετοιμασίας; Η αποδοχή. Συνέπεια της αποδοχής; Η απαξίωση της δράσης για το αντίθετο. Η έλλειψη οργανωτικής δράσης για την ανατροπή. Και, το κυριότερο, η έλλειψη πίστης ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει!

Η πίστη! Κινητήριος δύναμη κάθε ευχής, κάθε επιθυμίας. «Αν θες κάτι πολύ, το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για την πραγματοποίησή του» έγραφε ο Πάολο Κοέλιο στον Αλχημιστή. Και, δεν ξέρω τι κάνει το Σύμπαν, αλλά σίγουρα αν θες κάτι πολύ και πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει, τότε και μόνο τότε θα κάνεις εσύ κάτι για να σε φέρει πιο κοντά σε αυτό. Έτσι, αυτομάτως ξεκινάει η μόνη διαδικασία που μπορεί να σε φέρει κοντά στην πραγματοποίηση του στόχου σου: η κινητοποίηση, η προσπάθεια.

Η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, η χαρά μας η ίδια τίθεται σε κίνδυνο από μια συντονισμένη επίθεση υφαρπαγής και καταστολής, της οποίας όμως πάντα προηγείται η προετοιμασία μέσω της χειραγώγησης. Αυτό γίνεται επειδή οι σχεδιαστές αυτής της λεηλασίας στη χώρα και στις ζωές μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μεγαλύτερη ήττα για μια κινητοποίηση είναι αυτή να μην ξεκινήσει ποτέ. Επειδή την έπεισαν ότι δεν πρόκειται να πετύχει. Έξυπνο κόλπο, βασισμένο στις επιστημονικές παραδοχές σχετικά με την ψυχολογία των ατόμων, παραδοχές της επιστήμης που χρησιμοποιούνται από την εξουσία για την καθυπόταξή μας.

Όμως, αυτή την γνώση την έχουμε πλέον κι εμείς. Η επιστημονική γνώση δεν μπήκε στα καλούπια διότι κάποιοι άνθρωποι αντιστέκονται καθημερινά για την απελευθέρωση. Άρα, ξέρουμε και το αντίδοτο: αν πιστέψουμε ότι αυτή η χρονιά θα είναι καλύτερη, ή μάλλον η απαρχή για μια γενικευμένη βελτίωση, τότε τα βαγόνια των ευχολόγιων θα μπουν στις ράγες της υλοποίησης. Και ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε αυτό είναι να πιστέψουμε ότι αυτή η χρονιά θα είναι ευτυχισμένη. Να σταθούμε εμπόδιο σε αυτούς που μάχονται να μας την στερήσουν, σε αυτούς που μας κλέβουν καθημερινά το πολυτιμότερο όπλο στον αγώνα εναντίον τους: τη χαρά, την πίστη, την αλληλεγγύη.

Το 2011 είναι η χρονιά που έχουν ορίσει οι εγχώριοι και αλλοδαποί εξουσιαστές ως κατάλληλη για την τελική επίθεση εναντίον των λαών – του ελληνικού τώρα και των υπολοίπων στη συνέχεια. Η κυβέρνηση του George Papandreou, αλλά και όλες οι ηγεσίες στη Δύση γνωρίζουν ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι σε αναβρασμό. Μια σπίθα απ’ την Ελλάδα, όλοι τους το ξέρουν ότι θα φέρει γενική «ανάφλεξη». Γι’ αυτό μας κήρυξαν πόλεμο.
Εντάξει λοιπόν, ας είναι έτσι. Αντεπίθεση λοιπόν. Γενικευμένη αντίσταση παντού. Ας ορίσουμε εμείς αυτή τη χρονιά ως δική μας, ως τη χρονιά που εμείς θα επιτεθούμε στα λαμόγια, στην αυθαιρεσία, στην κατάθλιψη. Ας γνωρίζουμε καλά: αν τη δώσουμε αυτή τη μάχη, θα την κερδίσουμε. Έχουμε τη δύναμη. Γι΄ αυτό άλλωστε μας φοβούνται. Γι’ αυτό μας προετοιμάζουν έτσι ώστε να μην αντισταθούμε: επειδή, αν το κάνουμε, δεν θα ξέρουν από πού να φύγουν.

Ας μη χάσουμε αυτή τη μάχη, όχι τουλάχιστον χωρίς να τη δώσουμε καν.
Don’t give in without a fight

Ευτυχισμένο λοιπόν το 2011. Μακριά από την κατάθλιψη που προσπαθούν να επιβάλλουν αυτοί που γνωρίζουν ότι η βασικότερη απώλεια των κοινωνικών κινημάτων είναι η απώλεια της χαράς και της αισιοδοξίας. Κι αν ευτυχία είναι, όπως μου είπε κάποιος, το να πράττεις αυτά που πιστεύεις, ας φέρουμε εμείς αυτά που επιθυμούμε: