H Σοφία Σακοράφα δεν ψήφισε σήμερα, 6 Μαΐου στη Βουλή κατά την (εκβιαστική ονομαστική ψηφοφορία) τα νέα μέτρα του ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ και διαγράφτηκε από το κόμμα. Της το φύλαγαν όμως εδώ και καιρό.
Και επειδή δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, αλλά τιμώ τους Ανθρώπους,
επειδή επιπρόσθετα δεν είναι όλοι ίδιοι, όπως προσπαθεί να μας επιβληθεί να πιστεύουμε, και
επειδή αν κάποιος πιστεύει αυτά που κάνει ή απλώς θέλει να κερδίσει από τη λαϊκή δυσαρέσκεια φαίνεται από τη συνολικότερη πορεία του
πρέπει να θυμηθούμε ότι η Σοφία Σακοράφα είχε συγκρουστεί ξανά με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επί εποχής Ολυμπιακών Αγώνων με αφορμή το σκάνδαλο του MALL το 2001. Μάλιστα, είχε συγκρουστεί όχι μόνο με το ΠΑΣΟΚ αλλά και με τη Γιάννα Αγγελοπούλου και τον όμιλο Λάτση. Για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν επ’ αυτού, μπορούν να δουν στο παρακάτω λινκ τις σελίδες 231-239, που αναφέρονται στο σκάνδαλο του Mall, όπου υπάρχει μια σύντομη αναφορά στο ρόλο της Σακοράφα.
http://www.nellypsarrou.com/PDF/Samothraki/12.Chapter5.pdf
Οι άνθρωποι στο Μαρούσι, όμως, που γνωρίζουν καλά την ιστορία, ξέρουν τον προσωπικό αγώνα που είχε κάνει τότε ενάντια τόσο στην κλοπή του ελληνικού πλούτου όσο και ενάντια στους εσωτερικούς μηχανισμούς λαμογιάς του ίδιου του κομματικού μηχανισμού στον οποίον συμμετείχε.

(Από το βιβλίο Ταξίδι στη Σαμοθράκη: ένα πολιτικό ημερολόγιο, σελ. 231-233)

Το Mall είναι ένα αυθαίρετο κτίσμα που δημιουργήθηκε με το πρόσχηµα των Ολυµπιακών Αγώνων και την ουσιαστική ενίσχυση αρκετών πολιτειακών παραγόντων. Η ταμπέλα που βρίσκεται έξω από το Mall γράφει Ολυμπιακό Χωριό Τύπου, διότι «το Mall επισήμως είναι ένα ολυμπιακό έργο που εγκαινιάστηκε ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς!».

Το κόλπο ήταν τόσο απλό, σχεδόν νηπιακό. Το πρόσχηµα ήταν το Χωριό Τύπου στο Μαρούσι, που θα στέγαζε κατά τη διάρκεια των Ολυµπιακών µέρος των ξένων δηµοσιογράφων. Ουσιαστικά, η συµφωνία που έγινε µεταξύ της Lamda Development, εταιρείας του Οµίλου Λάτση, και του κράτους ήταν η εξής: η Lamda θα έφτιαχνε (και θα νοίκιαζε στον Αθήνα 2004) κατοικίες προκειμένου 1.600 ξένοι δημοσιογράφοι να ’χουν πού να μείνουν τις 15 µέρες των Ολυµπιακών. Σε αντάλλαγµα, λίγο πιο πλάι, το κράτος θα νοµοθετούσε ώστε η Lamda να χτίσει ένα κτήριο 75.000 τετραγωνικών, σε γη που δεν της ανήκε (43 στρέµµατα του ΟΕΚ), µε τρόπο που (όπως έκρινε το ΣτΕ) απαγορεύει το Σύνταγµα. Θα ήταν το µεγαλύτερο εµπορικό κέντρο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη – και το µεγαλύτερο αυθαίρετο µε βούλα στην Ευρώπη. Και όµως, το κόλπο έπιασε! Ένα Mall 75.000 τ.µ., για τον ύπνο µερικών δηµοσιογράφων για 15 µέρες. […]

«Στην πραγµατικότητα, το Χωριό Τύπου στο Μαρούσι δεν υπήρχε στον φάκελο του Αθήνα 2004», λέει η Μαρία Παπασυµεών, της Παρέµβασης Πολιτών Αµαρουσίου, που αντιτάχθηκε από την αρχή στο Mall. Αλλά ο δήµαρχος Τζανίκος ξεκινά να αγοράζει οικόπεδα στην περιοχή γύρω από το Ολυµπιακό Στάδιο, µε στόχο όχι απλώς το «Χωριό Τύπου», αλλά ένα «υπερτοπικό εµπορικό κέντρο». Τον Μάρτιο του 2001 ο Δήµος υπογράφει µνηµόνιο συνεργασίας µε τον Αθήνα 2004 για το «Χωριό Τύπου». Η τελική έκταση θα φτάσει τα 202 στρέµματα, δίπλα στο Ολυµπιακό Στάδιο στο Μαρούσι. Τα περισσότερα ανήκαν στον Δήµο Αµαρουσίου ή αγοράστηκαν από ιδιώτες (η διαδικασία προκάλεσε αυτεπάγγελτη δίωξη εναντίον του δηµάρχου Τζανίκου για κακούργημα).

Τον Οκτώβριο του 2001, o δήμαρχος Αµαρουσίου και η ολλανδική εταιρεία MDC παρουσιάζουν το σχέδιό τους για εμπορικό κέντρο εντός της έκτασης του «Χωριού Τύπου». Όµως, από το παζλ λείπει ένα κοµµάτι: τα 43 στρέµματα του Οργανισµού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), στα οποία θα χτιζόταν το εμπορικό κέντρο. Ο ΟΕΚ συµφωνεί να παραχωρήσει στο Δήµο την έκταση, µε αντάλλαγµα –εκτός από χρήµατα– την κατασκευή γραφείων του στην ίδια έκταση. […]

Ο Κώστας Λαλιώτης, υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, φτιάχνει το νόµο 2947/2001 (περί Ολυµπιακής Φιλοξενίας), ο οποίος προβλέπει για πρώτη φορά λειτουργία στο Χωριό Τύπου «χώρου υποδοχής πολεοδοµικού κέντρου» µε συντελεστή δόµησης 1, αλλάζοντας έτσι τη χρήση γης που ήταν αµιγούς κατοικίας. Στις 13.10.2001, ο «Αθήνα 2004» ανακοινώνει την κατασκευή του «Χωριού Τύπου» στο Μαρούσι: «H σύµβαση προβλέπει την κατασκευή υποδοµών που θα φιλοξενήσουν όλες τις βοηθητικές υπηρεσίες (εστιατόρια, ταχυδροµεία, τράπεζες, περίπτερα τύπου, γυµναστήρια, κέντρα αναψυχής)». Βοηθητικές υπηρεσίες… είναι το Mall.

Λάτσης ακόµα δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Αλλά το Δεκέµβριο του 2001, κυκλοφορεί η φήµη ότι «Έλληνας επιχειρηµατίας ενδιαφέρεται για το έργο». Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες: οι Ολλανδοί ανησυχούν, [γιατί θα αναλάμβαναν το έργο] ο ίδιος ο Ολλανδός πρωθυπουργός εκφράζει δηµοσίως τη δυσφορία του προς τον κ. Σηµίτη […] Ο Δήµος Αµαρουσίου παρατάει την «πρόσκληση ενδιαφέροντος» από την οποία θα έβγαιναν νικητές οι Ολλανδοί και προκηρύσσει νέο διαγωνισµό για την εξαγορά του 95% της Δηµοτικής Επιχείρησης (ΔΗΜΕΠΑ, στην οποία έχουν περιέλθει τα στρέµµατα όπου θα χτιζόταν το «Χωριό Τύπου»)[1]. «Αιφνίδιος» και µε «ασφυκτικές προθεσµίες» ο διαγωνισµός κατά την «Καθηµερινή», προκηρύσσεται στις 8.2.2002 και µόλις ένα µήνα αργότερα, στις 8.3, ανοίγουν οι προσφορές. Λίγες µέρες αργότερα, γίνεται γνωστό ότι η Lamda έχει κάνει την καλύτερη προσφορά: 129 εκατ. ευρώ.

Η Καθημερινή μας προϊδεάζει για τη συνέχεια: «Οι εκτάσεις δεν διαθέτουν τον απαραίτητο συντελεστή δόµησης» […] στη Βουλή έρχεται τροπολογία της Βάσως Παπανδρέου σε νοµοσχέδιο για τα… υδατορέµατα. Εκτοξεύει τον συντελεστή δόµησης στο 2 (από 1) για τα 43 στρέµµατα του εµπορικού κέντρου και µε διάφορα άλλα εφευρήµατα η οικοδοµήσιµη έκταση του εµπορικού κέντρου από 23.000 τ.µ. που ήταν στο νόµο Λαλιώτη φτάνει τα 85.000 τ.µ.!

Η σύµπτωση µεταξύ διαγωνισµού (τον οποίο κερδίζει η Lamda) και τροπολογίας δεν περνά απαρατήρητη στη Βουλή. Σχολιάζει ο… Μητσοτάκης: «Ενώ ο διαγωνισµός είναι σε εξέλιξη, δηµιουργείτε υπεραξίες δις και σκάνδαλο που σε άλλες εποχές µια κυβέρνηση µε ευαισθησία θα είχε παραιτηθεί». […]

Τις ίδιες ηµέρες, δύο γυναίκες στέλνουν δηµοσίως δύο επιστολές στη Βουλή με αντίθετο μεταξύ τους στόχο. Είναι η Γιάννα Αγγελοπούλου, πρόεδρος του Αθήνα 2004, και η Σοφία Σακοράφα, δηµοτικός σύµβουλος Αµαρουσίου και µέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ. Η Σακοράφα κάνει έκκληση στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να µην ψηφίσουν την τροπολογία… µιλώντας για «υλοποίηση σχεδιασµών πέρα από κάθε νοµιµότητα, που µοναδικό σκοπό έχουν τη δηµιουργία κερδών». Μεταξύ των δύο συνεδριάσεων της Βουλής, επεµβαίνει και η Γιάννα. Υπογραµµίζει την «αναγκαιότητα του Χωριού Τύπου» και θεωρεί την «αλλαγή του σ.δ. [συντελεστή δόμησης] απαραίτητη για την κατασκευή του».

(Η συνέχεια για την υπόθεση του MALL, στο παραπάνω λινκ)