18.12.2008
Ένα μικρό σχόλιο για τη θεική παρέμβαση πάνω στη σφαίρα!
Αν Ημουν Χριστιανή
Αν ήμουν χριστιανή, αν πίστευα με πάθος στον Θεό ως δημιουργό, ως καλοκάγαθο ον που "τα πάντα εν σοφία εποίησε", τώρα θα είχα βγει στους δρόμους. Μαζί με άλλους ομοιδεάτες μου, θα περιέφερα εικόνες και ευαγγέλια και θα απαιτούσα τον αφορισμό του βλάσφημου! Αυτού που τόλμησε να συκοφαντήσει την ιερότητα, την καλοσύνη, το μεγαλείο του Θεού της χριστιανοσύνης αποδίδοντας σε αυτόν τόση κακία, τόση μικροπρέπεια. Τόση που να οδηγήσει μια αθώα σφαίρα στην καρδιά ενός ανθρώπου, στην καρδιά ενός παιδιού. Τόση που να οδηγήσει έναν βιοπαλεστή, έναν οικογενειάρχη στον δημόσιο διασυρμό και (έστω και πρόσκαιρα) στη φυλακή, επειδή απλώς προσπάθησε να προφυλάξει τη ζωή του.
Όμως, έχω την εντύπωση πως αν πίστευα σ’ αυτό το ανώτερο ον με το άκριτο πάθος του πιστού/οπαδού θα έκανα τον σταυρό μου και θα κλεινόμουν στο καβούκι μου. Από φόβο! Θα καταδίκαζα τους γονείς που εγκατέλειψαν το παιδί τους στα άδυτα του… σατανικού Άβατου. Και θα έβγαινα στους δρόμους για να κάψω κάποιο βιβλίο, για να διαμαρτυρηθώ για την προβολή κάποιας ταινίας, για να εμποδίσω την ελευθερία. Και θα προσκυνούσα τα χέρια του κάθε Εφραίμ. Κι ας θα ήμουν τότε εγώ η βλάσφημη απέναντι στον Θεό μου…
Σχολιάστε αυτό το άρθρο εδώ.