Ρεπορτάζ τριημέρου 10-12 Φεβρουαρίου 2012 |
14.02.12 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τι συνέβη το τριήμερο 10-12 Φεβρουαρίου 2012;
Αυτό το τριήμερο συνέβησαν πράγματα που απλώς έριξαν (κι άλλο) τις μάσκες με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο. Ας τα δούμε πολύ συνοπτικά, ξεκινώντας φυσικά την ιστορία λίγες μέρες πριν το τριήμερο. • Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι η συζήτηση και ψήφιση των νέων μέτρων θα πραγματοποιούνταν το σαββατοκύριακο 11 και 12/2, βγήκαν και πάλι καλέσματα στο διαδίκτυο για συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή από όλες σχεδόν τις ομάδες ανθρώπων που έχουν δραστηριοποιηθεί ως σήμερα. Τα καλέσματα αυτά (το πρώτο έγινε το Σάββατο 4/2) έτυχαν ευρύτατης αποδοχής και φαινόταν ότι χιλιάδες άνθρωποι θα διαμαρτύρονταν με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα. Μόλις αυτό κατέστη σαφές, τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσαν 48ωρη απεργία για την Παρασκευή και το Σάββατο, 10 και 11 Φεβρουαρίου αντίστοιχα. Απορίας άξιο είναι το κάλεσμα για 48ωρη απεργία που ανακοινώθηκε μόλις την προηγούμενη μέρα, όπως επίσης το γεγονός ότι η δεύτερη μέρα είναι Σάββατο! Η απορία εντείνεται δεδομένου ότι η ΑΔΕΔΥ είναι η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων – από πότε εργάζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι Σάββατο και ανακοινώνουν απεργία; Και τα δυο σωματεία κάλεσαν σε μαζικές συγκεντρώσεις για τις δύο αυτές μέρες, αλλά και για την Κυριακή. • Τις απορίες μας φάνηκε να κάμπτει η ανακοίνωση ότι στην απεργία θα συμμετείχαν με ολική αποχή από την εργασία τους οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τα λεωφορεία, τρόλει, μετρό και τραμ θα απεργούσαν ολόκληρο το 48ωρο, με εξαίρεση τη στάση εργασίας στον ηλεκτρικό, σπάζοντας την παράδοση των τελευταίων πολλών μηνών που ήθελε τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ να κάνουν απλές στάσεις εργασίας προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους λοιπούς απεργούς στη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις. • Την ίδια εβδομάδα είχαν ενταθεί οι πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση, ειδικά στον τομέα της ενημέρωσης. Ενδεικτική είναι η παύση της εκπομπής του Δημήτρη Καζάκη στο Ράδιο 9 όταν ο τελευταίος δεν συμμορφώθηκε με την εντολή: «μπορείτε να λέτε ότι το μνημόνιο δεν είναι καλό, αλλά όχι ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για τη χώρα». • Την Κυριακή το διαδικτυακό κάλεσμα ήταν για τις 6μμ, ενώ των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ για τις 5μμ. Παρόλα αυτά, πλήθος κόσμου ήταν ήδη στο κέντρο της Αθήνας από τις 4:30μμ ενώ οι συρμοί των τρένων ήταν ασφυκτικά γεμάτοι από τους πρώτους σταθμούς αφετηρίας τους αφήνοντας συχνά τον κόσμο στην πλατφόρμα να περιμένει το επόμενο. Οι συζητήσεις στο τρένο αφορούσαν την καταλληλότητα του εξοπλισμού που είχε κανείς για τη διαδήλωση: «Ρε συ δε βρήκα τα γυαλάκια της κολύμβησης», «Μαλόξ πήρες;», ή «Που θα βρεθούμε όταν μας κάνουν ντου οι μπάτσοι;». Όλα αυτά σε ένα ευχάριστο κλίμα, που δεν σταμάτησε στιγμή – ούτε όταν κλαίγαμε από τα χημικά αργότερα. • Οι ασφαλίτες ήταν σε πόστα ήδη από το Μοναστηράκι, και σχεδόν παντού σε όλη την πορεία. Παρόλο το εμφανές της παρουσίας τους, κανένας διαδηλωτής δεν ασχολήθηκε μαζί τους παραπάνω από το να σχολιάζει δίπλα τους κοιτώντας τους επιδεικτικά «Κοίτα να δεις τα ασφαλητάκια διαδηλώνουν πάλι», κ.ο.κ. • Στις 5μμ που βρεθήκαμε στο Σύνταγμα από την κάτω μεριά της Ερμού ήταν αδύνατον να προχωρήσουμε από τον κόσμο. Το ίδιο και στην Φιλελλήνων αλλά και την Αμαλίας. Στις 5:30 ακούστηκαν οι πρώτες εκρήξεις από τα εκτοξευμένα δακρυγόνα και τις βόμβες κρότου-λάμψης στο πάνω μέρος του Συντάγματος (γωνία με Σταδίου). Έκτοτε, και μέχρι τις 10:30μμ όσοι διαδηλωτές ήταν στο κομμάτι αυτό της Πανεπιστημίου απωθήθηκαν προς τα Προπύλαια και εμποδίστηκαν να ξαναπροσεγγίσουν το Σύνταγμα. Η παρέα μου που θα ερχόταν να με βρει στην Αμαλίας, και με την οποία είχα συνεχή επικοινωνία από τις 6μμ και μετά, δεν κατάφερε ποτέ να ανέβει στο Σύνταγμα αλλά, όπως με ενημέρωσε, απωθήθηκε πιο κάτω από τα Προπύλαια, στα Χαυτεία, όπου βρίσκονταν και άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά και το ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση κόπηκε στα δύο εξ αρχής, και διατηρήθηκε έτσι με τη χρήση δακρυγόνων και αντιασφυξιογόνων αερίων. • Ο κόσμος μέσα σε αυτές τις 5-6 ώρες δεν αποχώρησε ούτε στιγμή. Όταν τα δακρυγόνα μας διέλυαν, οι μπροστά πήγαιναν πίσω και οι πίσω μπροστά, για να διατηρούμε το μέτωπο συμπαγές. Πίσω μας, μέσα στο Ζάπειο ήταν διμοιρίες των ΜΑΤ, ενώ ακριβώς από κάτω μας, Φιλελλήνων και Ξενοφώντος 1-2 διμοιρίες προσπαθούσαν συνεχώς να μας διαλύσουν. Να σημειωθεί ότι αυτοί που (νοιώθαμε ότι) μας προστάτευαν από την αστυνομία ήταν «κουκουλοφόροι», άτομα με αντιασφυξιογόνες μάσκες που απωθούσαν τους ΜΑΤατζήδες με πέτρες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς προκειμένου να μην επιτεθούν στο συμπαγές πλήθος και χτυπήσουν άνθρωποι από τον πανικό και τον συνωστισμό. Οι αστυνομικοί πετούσαν τις πέτρες πίσω, γνωρίζοντας ότι εκεί βρίσκονταν άνθρωποι κάθε ηλικίας που διαδήλωναν ειρηνικά. Μάλιστα, αυτού του είδους οι «κουκουλοφόροι» έπρατταν το ίδιο σε πολλά σημεία της συγκέντρωσης προστατεύοντας τους διαδηλωτές και δεν έφυγαν καθόλου προς άλλη κατεύθυνση ούτε έκαψαν κάποιο κτήριο. • Τέσσερις φορές ήρθε ασθενοφόρο για να παραλάβει τραυματισμένους ή μισολιπόθυμους από τα χημικά μόνο στο κομμάτι αυτό της Αμαλίας. • Στις 10μμ η πλατεία Συντάγματος ήταν γεμάτη κόσμο, τόσο στην ίδια την πλατεία όσο και στους γύρω δρόμους και στον άγνωστο στρατιώτη. Τότε ακριβώς (λίγο πριν δηλαδή την έναρξη της ψηφοφορίας στη Βουλή) έγινε το «ντου» των υπαλλήλων του κράτους που είναι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια του πολίτη(!) με σκοπό την εκκαθάριση του κέντρου από τους διαδηλωτές. Από την πόρτα του Ζαπείου, μπροστά στο ξενοδοχείο Αμαλία, βγήκαν μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ και επιτέθηκαν στο κόσμο που ήταν ακόμα εκεί και δεν είχε σκοπό να φύγει. Μέσα σε μηδενικό χρόνο το σημείο «χάθηκε» μέσα σε ένα σύννεφο καπνού, και ο κόσμος άρχισε να φεύγει προς το Σύνταγμα, από τη μια μεριά, και τη Συγγρού από την άλλη. Για την «ασφάλεια» του κόσμου έκλεισε τότε και ο σταθμός Μετρό της Ακρόπολης – οι άλλοι σταθμοί του κέντρου που εξυπηρετούσαν τους διαδηλωτές (Σύνταγμα, Ευαγγελισμός, Πανεπιστήμιο) ήταν κλειστοί από νωρίς το απόγευμα. • Την ίδια ακριβώς ώρα έγινε εκκαθάριση με χημικά σε όλα τα σημεία όπου ήταν διαδηλωτές: στο Σύνταγμα, στην Ομόνοια, ψηλά στη Συγγρού-Στήλες Ολυμπίου Διός, κλπ. Ο κόσμος απωθήθηκε με τα χίλια ζόρια καθώς κανείς δεν ήθελε να φύγει και όλοι φώναζαν προς τους άλλους οδηγίες για το πώς θα συνταχθούμε ξανά. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν σκορπιστεί παντού στο κέντρο: Σταδίου, Πανεπιστημίου, Σκουφά (μάθαμε αργότερα ότι όσοι φύγαν προς Κολωνάκι έκαναν «επίσκεψη» στον Σημίτη), Πειραιώς, Μοναστηράκι (όπου κατέληξαν τελικώς όσοι επέμειναν). Στην Σταδίου και Πανεπιστημίου όλος ο κόσμος άρχισε να σείει με τα χέρια ή ότι άλλο έβρισκε τα ρολά των καταστημάτων και τα σιδερένια καγκελάκια δημιουργώντας μια απόκοσμη «ιαχή» που απλώνονταν παντού. Μέχρι τα επόμενα χημικά. • Αποχωρώντας από το σημείο για να βρούμε διέξοδο, πάντα συντεταγμένα για να μην συλληφθούμε από τους δεκάδες ασφαλίτες και ΜΑΤ στα γύρω στενά, είδαμε όλες τις τράπεζες του κέντρου καμένες και πυροσβεστικά παντού. Όλες οι τράπεζες, και 1-2 μεγάλα καταστήματα. Αυτό δημιουργούσε μόνο ευχάριστα συναισθήματα στους οργισμένους διαδηλωτές που τους είχε απαγορευτεί να διαδηλώσουν ειρηνικά, αλλά ταυτόχρονα όποιος έσπαγε μια στάση ή ένα καρτοτηλέφωνο, για παράδειγμα, είχε να αντιμετωπίσει τον υπόλοιπο κόσμο που του επιτίθονταν. Το γεγονός ότι τα διατηρητέα νεοκλασικά κτήρια του κέντρου έχουν όλα σχεδόν αγοραστεί από τις τράπεζες συνέβαλλε καθοριστικά στο να καούν και αυτά. Ο κόσμος που απέμεινε οδηγήθηκε εκ των πραγμάτων στο Μοναστηράκι (απ’ όπου μπορούσε να πάρει και Μετρό), όπου αφέθηκε εκεί ανενόχλητος για πολύ ώρα. Εκεί σημειώθηκαν και μερικές καταστροφές καταστημάτων, καθώς και πλιάτσικο χωρίς να επέμβει ποτέ η αστυνομία. Όσοι έσπαγαν τα καταστήματα ή έκαναν πλιάτσικο «έτρωγαν κράξιμο» από άλλους παραβρισκόμενους και συχνά δημιουργήθηκαν έντονοι διαπληκτισμοί. • Φεύγοντας στο Μετρό ο κόσμος συζητούσε πόσο καλύτερα εξοπλισμένος θα κατέβει στην επόμενη συγκέντρωση. Στο ραδιόφωνο ακούγαμε ειδήσεις όπου οι εκφωνητές μιλούσαν συνεχώς για «οργανωμένο σχέδιο» των κουκουλοφόρων – όλοι! Παραδόξως(;), όταν ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία στη Βουλή, ο κ. Παπαδήμος στις πρώτες δηλώσεις που έκανε μίλησε για «οργανωμένο σχέδιο» των κουκουλοφόρων. • Στις δηλώσεις του αυτές ο Παπαδήμος διευκρίνισε –απαντώντας σε δήλωση του Σαμαρά ότι πρέπει να γίνουν εκλογές αρχές Απρίλη, μόλις οριστεί και το PSI- ότι εκλογές θα οριστούν μόλις εκταμιευτεί ολόκληρη η δόση των 130 δις. Να σημειωθεί ότι, όπως έχει ήδη δηλώσει η Τρόικα, η εκταμίευση θα γίνεται σταδιακά και μόνο εφόσον εφαρμόζονται τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί. Δηλαδή, μην περιμένετε εκλογές πριν περάσει ένας χρόνος, και σίγουρα όχι πριν το Φθινόπωρο (βάζω και στοίχημα με όποιον θέλει γι’ αυτό, και αν γίνουν νωρίτερα δεν θα συμμετέχουν τα αντιμνημονιακά κόμματα). • Νωρίτερα μέσα στη Βουλή άστραψε και βρόντηξε ο κ. Βενιζέλος όταν ο κ. Λαφαζάνης έθεσε θέμα διαδικασίας (το μνημόνιο πέρασε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος), θέτοντας ως μόνη απάντηση ότι «είναι επείγον επειδή είναι λειτουργικό»(;;;). Να επισημανθεί ότι το πλήρες κείμενο 700 σελίδων δόθηκε στους βουλευτές το βράδυ του Σαββάτου για να ψηφίσουν την επόμενη μέρα. Επίσης, όταν τον Νοέμβρη παραιτήθηκε ο George Papandreou έθεσε θέμα κατεπείγοντος για την εκταμίευση της δόσης καθώς μετά τα τέλη Νοέμβρη δεν θα είχαν άλλα χρήματα για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις, κι έτσι διορίστηκε ο σύμβουλός του Παπαδήμος. Τελικώς μια χαρά πληρώθηκαν μισθοί και συντάξεις ως τον Φεβρουάριο, και φυσικά το Μνημόνιο δεν είχε κανένα λόγο να περαστεί ως επείγον – εκτός ίσως από τον εκβιασμό προς τους ίδιους τους βουλευτές. • Από τις 500.000 κόσμου που εκτιμάται ότι κατέβηκαν στη συγκέντρωση της Κυριακής, σημαντική μερίδα ήταν ακόμα στους δρόμους μέχρι τέλους. Ειρηνικοί διαδηλωτές –εννοείται, αλλιώς 500 χιλ. οργισμένοι θα είχαν κάψει όλη την Αθήνα. Ο αριθμός των διαδηλωτών δεν αναφέρθηκε σε κανένα ρεπορτάζ – όπως έλεγξα φτάνοντας σπίτι μου. Εντύπωση μου προκάλεσε η ενημέρωση του tvxs.gr που, λίγο ως πολύ, αναμετάδωσε την εκτίμηση του ΣΚΑΪ για 50.000 κόσμο χωρίς να κάνει δική του εκτίμηση. Μάλιστα, το «συνεχές ρεπορτάζ των εξελίξεων» έδινε από την αρχή (6-7μμ) την εντύπωση ότι ο κύριος όγκος του κόσμου είχε αποχωρήσει μετά τα πρώτα χημικά, αναφέροντας απλώς ότι κάποιοι επανήλθαν. Προσωπικά τηλεφώνησα στο TVXS στις 10:10μμ και τους ενημέρωσα επακριβώς για το τι γίνεται, αλλά ποτέ δεν συμπεριέλαβαν στην πληροφόρησή τους το πλήθος του κόσμου που παρέμενε στο δρόμο. Φαίνεται πως οι πιέσεις ασκήθηκαν προς κάθε κατεύθυνση – τις περισσότερες φορές με επιτυχία. • Τέλος, το μνημόνιο ψηφίστηκε μειώνοντας σημαντικά τις κοινοβουλευτικές ομάδες των τριών κομμάτων που έχουν συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού αρκετοί βουλευτές αρνήθηκαν να το ψηφίσουν οδηγούμενοι εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας από τα κόμματά τους, που είχαν θέσει εξ αρχής θέμα κομματικής πειθαρχίας. Από τα παράδοξα των διαγραφών η Ν.Δ όπου ο Σαμαράς διέγραψε τους βουλευτές που ψήφισαν ΟΧΙ• πριν ενάμιση χρόνο είχε διαγράψει τη Ντόρα Μπακογιάννη επειδή ψήφισε ΝΑΙ! Αλλά και ο Καρατζαφέρης, που διέγραψε τους βουλευτές του και υπουργούς στην κυβέρνηση Παπαδήμου, κκ Γεωργιάδη και Βορίδη, επειδή ψήφισαν ΝΑΙ! • Να σημειωθεί ότι, τόσο η δημόσια απειλή προς τους βουλευτές από τους Papandreou και Σαμαρά όσο και η αποπομπή τους από την κοινοβουλευτική ομάδα αμέσως μετά την ψηφοφορία συνιστά κατάφωρη συνταγματική εκτροπή και, κανονικά, δεν θα έπρεπε να γίνει δεκτή από τον πρόεδρο της Βουλής ούτε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στο Σύνταγμα της Ελλάδος αναφέρεται ρητώς: Άρθρο 60, παρ. 1: «Οι βουλευταί έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της κατά συνείδησιν γνώμης και ψήφου». Άρθρο 61, παρ 1: «Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται, ούδ’ οπωσδήποτε εξετάζεται, ένεκα γνώμης ή ψήφου δοθείσης παρ’ αυτού κατά την άσκησην των βουλευτικών καθηκόντων». Κι ένα μικρό σχόλιο: τα μέτρα ψηφίστηκαν τελικά, με όλες τις παραπάνω μεθοδεύσεις. Τώρα, ποιος θα τα εφαρμόσει; Για να δούμε... ΥΓ: η παραπάνω φωτογραφία είναι από την απεργία του Μαίου, έξω από την Περιφέρεια Κρήτης. Το κρεμασμένο ομοίομα παρέμεινε εκεί για αρκετές μέρες, χωρίς κανείς να το κατεβάσει...
Powered by !JoomlaComment 3.25
3.25 Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved." |