Γιάννης Μίχος: ο Δούρειος Ίππος στην καρδιά του κινήματος; |
![]() |
![]() |
Γιάννης Μίχος: ο Δούρειος Ίππος στην καρδιά του κινήματος;
Πολλοί που δεν γνωρίζουν τα καθέκαστα στον δήμο Αριστοτέλη αναρωτιούνται γιατί παραιτήθηκε ο δήμαρχος Γιάννης Μίχος, εικάζοντας μάλιστα σε δημοσιεύματα ότι φοβόταν για τη ζωή του. Η λιτή ανακοίνωση του ιδίου δεν λέει και πολλά πράγματα: “Προσωπικές και επαγγελματικές αρμοδιότητες και υποχρεώσεις, σε ένα αβέβαιο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον, με οδηγούν για το καλό του τόπου και της παράταξης, να κάνω έγκαιρα ένα βήμα πίσω...”. Η αλήθεια πάντως έχει να κάνει με το ποιος είναι ο Γιάννης Μίχος και ποιοι τον πλάσαραν ως δήμαρχο στο κίνημα.
O Γιάννης Μίχος, είναι ο ιδρυτής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου εταιριών Epsilon Net. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, έχει εργαστεί ως οικονομικός και φορολογικός σύμβουλος σε μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και ως επιστημονικός συνεργάτης του ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Α.Ε και Ε.Π.Ε., καθώς και πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Πολιτών Χαλκιδικής (ΑΣΠΟΧΑ). Επιτυχημένος και βραβευμένος επιχειρηματίας, δεν έχει ασχοληθεί ενεργά στο παρελθόν με την πολιτική, αν και το είχε προσπαθήσει στο παρελθόν: συμμετείχε ως υποψήφιος νομαρχιακών εκλογών Θεσσαλονίκης 2006 με το σχήμα των Οικολόγων Πράσινων, ενώ προσπάθησε ανεπιτυχώς να συνδεθεί ως υποψήφιος σε εκλογικό συνδυασμό στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στον δήμο Σταγείρων-Ακάνθου – ανεπιτυχώς επειδή είχε απαιτήσει να τεθεί επικεφαλής και δεν δέχτηκε να είναι απλώς υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Άλλη συμμετοχή του δεν υπάρχει στο κίνημα – άλλωστε δεν διέμενε μόνιμα στη Χαλκιδική. Το ερώτημα λοιπόν είναι: με τόσο ελάχιστη συμμετοχή στο κίνημα, πώς έγινε αυτοδιοικητικός εκπρόσωπός του;
Η ιδέα περί “κινηματικού δημάρχου” Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς μπήκε η ιδέα για “κινηματικό δήμαρχο”, αλλά φαίνεται να προηγήθηκε η εκφρασμένη διάθεση ενεργού και γνωστού μέλους του κινήματος να βάλει υποψηφιότητα για τη δημαρχία ήδη από την άνοιξη του 2013. Αμέσως μετά, και ύστερα από λαϊκή συνέλευση, δημιουργήθηκε η Ενωτική Πρωτοβουλία με αντικείμενο την εκλογή δημάρχου που θα έθετε υποψηφιότητα εναντίον του φανατικού υπερασπιστή της εταιρείας κ. Πάχτα. Απαρτιζόμενη από περίπου 30 άτομα (τα περισσότερα αν και όχι όλα μέλη των συντονιστικών) παρουσίασε τον Αύγουστο του 2013 μια Διακήρυξη, που συγκέντρωσε αρχικά τις υπογραφές 1229 ατόμων, και ζήτησε την εκδήλωση ενδιαφέροντος υποψηφιοτήτων. Το όνομα του Γιάννη Μίχου ως υποψηφίου το πρωτοέβαλαν στην Ενωτική Πρωτοβουλία 4-5 συγκεκριμένοι άνθρωποι, στενά συνδεδεμένοι με την ηγεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης από το παρελθόν αλλά και με αυτό που ονομάζουμε “βαθύ ΠΑΣΟΚ”, χωρίς πάντως να περιορίζονται σε αυτόν τον κομματικό χώρο. Εκεί έγιναν οι πρώτες ζυμώσεις, φτάνοντας τελικά τον Νοέμβρη του 2013 στην επικύρωση της διαδικασίας εκλογής δημάρχου από τα συντονιστικά αγώνα.
Καθώς οι μάσκες έπεφταν... Εκλέχτηκε λοιπόν ο Γιάννης Μίχος μέσα από το κίνημα, έχοντας υπογράψει την κοινή Διακήρυξη τελευταία μέρα και σχεδόν με το ζόρι, δείχνοντας έτσι σε όσους παρακολούθησαν από κοντά τις διαδικασίες ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Στη συνέχεια αρνήθηκε στην πράξη, αλλά και σε συνέντευξη που μου παραχώρησε τον Μάρτιο του 2014, ότι καν γνωρίζει πως οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα οριστούν μέσα από το κίνημα θέτοντας το επιχείρημα της “ενότητας”. Αυτό βέβαια ήταν κόκκινη γραμμή για το κίνημα, όμως το θέμα το χειρίστηκε ο κ. Μίχος ροκανίζοντας χρόνο και φέρνοντας το κίνημα προ τετελεσμένου. Με άλλα λόγια, αφού καθυστερούσε χαρακτηριστικά να ορίσει τους υποψηφίους, έφτασε στο σημείο να μην τους έχει ανακοινώσει τρεις μέρες πριν τη λήξη της διαδικασίας – μέσα στο Πάσχα. Τελικά, αυτή η διαδικασία έκλεισε 1-2 μέρες πριν, με το κίνημα να επιβάλει δικούς του υποψήφιους, αφού πρώτα ο Μίχος είχε καταφέρει να αποκλείσει ορισμένους εξ αυτών και να φέρει στη διαδικασία δικούς του ανθρώπους (εμπιστοσύνης του, της επιχείρησής του, κλπ).
Ο Μίχος ως δήμαρχος και το κόλπο της Ολυμπιάδας Ο Γιάννης Μίχος, στη μικρή θητεία του ως δήμαρχος Αριστοτέλη, δεν έκανε τίποτα για όλα όσα έθετε ως προτεραιότητα: την ανάπτυξη εναλλακτικών δομών ανάπτυξης και εργασίας, και την ενότητα του κόσμου. Η μόνη θετική απόφαση, με πρωτοβουλία του δημοτικού συμβουλίου, ήταν να σταματήσει η χορηγεία της Ελληνικός Χρυσός προς τον δήμο. Ο ίδιος ως δήμαρχος πάντως ενήργησε ως εξής: - Ροκάνισε το χρόνο. Ανέλαβε τον Σεπτέμβρη επίσημα τα καθήκοντά του χωρίς να έχει κάνει καμία προετοιμασία όλο το καλοκαίρι, και μετά επικαλούμενος ότι μόλις ανέλαβε καθυστερούσε τα πάντα. Η συνεχής αναμονή ουσιαστικά έβαζε το κίνημα σε παύση καθώς ανέμενε τις θεσμικές του κινήσεις. Ο ίδιος ήταν απών και ως φυσική παρουσία τις περισσότερες μέρες, διαδίδοντας πως “έχει επαφές στην Αθήνα για το θέμα των μεταλλείων”, χωρίς όμως ποτέ να πει τι επαφές έκανε κλπ.
(Στο ζήτημα της Ολυμπιάδας θα αναφερθώ προσεχώς με ιδιαίτερο ρεπορτάζ).
Από τα τέλη Νοεμβρίου 2013 που ξεκίνησε η εκλογική διαδικασία ήταν φανερή η εμπλοκή των κομμάτων στη διαδικασία. Ταυτόχρονα, η εντατική ενασχόληση με αυτήν ήταν δεδομένο ότι θα στερούσε δυνάμεις από τις καθαυτό κινηματικές διαδικασίες, ακόμη κι αν ο δήμαρχος που θα εκλέγονταν ήταν “καθαρός”. Έτσι κι έγινε: από την πρώτη στιγμή ενεργά μέλη του αγώνα ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με αυτό ενώ πολλοί έτρεχαν σε προεκλογικές συνεδριάσεις για την επιλογή του υποψηφίου. Τα κόμματα ενεπλάκησαν έμμεσα με τον τρόπο που έχω ως τώρα περιγράψει. Και, τέλος, αντί για κινηματικό δήμαρχο εκλέξανε τον Γιάννη Μίχο.
Η παραίτηση Μίχου Η παραίτηση Μίχου ήρθε εντελώς αιφνιδιαστικά σε μια δύσκολη καμπή των γεγονότων όπου η εταιρεία εξαπολύει ολοκληρωτική επίθεση εναντίον του κινήματος, χρησιμοποιώντας ως όπλο κάποιους (λίγους) εργαζόμενους, την αστυνομία (ξανά) και την προπαγάνδα (ξανά). Φαίνεται πως η παραίτηση του Μίχου από τη δημαρχία, αφού εκπλήρωσε τον σκοπό της διάσπασης και της καταγραφής των απαγορευμένων εξορύξεων στην Ολυμπιάδα ως “υφιστάμενης δραστηριότητας”, λειτουργεί ως ένα ακόμη χαρτί της εταιρείας στη δημιουργία αναστάτωσης και υπονόμευσης του κινήματος θίγοντάς το επικοινωνιακά και, κυρίως, βάζοντάς το εκ νέου σε διαδικασία διαδοχής και συζήτησης για τον δήμαρχο αντί να αφεθεί απερίσπαστο να αντιμετωπίσει την επίθεση που δέχεται. Το ότι ο κ. Μίχος δεν έχει κανέναν ουσιαστικό προσωπικό λόγο για την παραίτησή του φαίνεται όχι μόνο από την ανακοίνωσή του αλλά από την ανυπαρξία των επιχειρημάτων του όταν μίλησε με τα συντονιστικά αγώνα λίγες μέρες πριν: “με βρίζουν οι μεταλλωρύχοι” παραπονέθηκε σε κάποιους, ενώ σε άλλους δήλωσε ότι παραιτείται επειδή δεν μπορεί να φροντίσει την επιχείρησή του! Είπε επίσης ότι δεν αντέχει τα πολλά χιλιόμετρα που κάνει για να πηγαίνει στη Χαλκιδική (όταν πηγαίνει), και ότι σκοπός του ήταν να φύγει ο Πάχτας, κάτι που πέτυχε, οπότε μπορεί να φύγει… Παρεμπιπτόντως, λίγους μήνες πριν παραιτηθεί είχε προσεγγίσει ξανά τη νεολαία λέγοντας πως η επένδυση θα γίνει και αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να επιδιώξουν έναν “έντιμο συμβιβασμό”.
Σε κάθε περίπτωση, ούτε η καλοστημένη επίθεση ΜΑΤ και μεταλλωρύχων, ούτε η πορεία των “εργαζομένων” στην Αθήνα, ούτε τώρα η αποχώρηση του Μίχου έπληξαν το κίνημα. Κι αυτό επειδή η απειρία της περιοχής, αυτή η “πολιτική ανωριμότητα” που κάποιοι της καταλογίζουν, της έχει προσδώσει ένα πλεονέκτημα: πρωτόγνωρο πείσμα και τσαγανό. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν παλεύουν για πολιτικές ή κομματικές ιδέες, αλλά για το δίκιο και τη ζωή των ίδιων και το μέλλον των παιδιών τους. Και συνεχώς μαθαίνουν μέσα από τα λάθη και τις παγίδες επειδή είναι αποφασισμένοι να νικήσουν σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα. Όσο πέφτουν οι μάσκες τόσο ενδυναμώνεται το κίνημα, που πράγματι τον τελευταίο καιρό είχε υπονομευτεί με αυτές τις διαδικασίες. Κατά την ανακοίνωση πρόθεσης παραίτησής του ο κ. Μίχος δήλωσε πως θα παραμείνει εώς ότου εξασφαλίσει την ομαλή διαδοχή του συνεχίζοντας την αναστάτωση και το ροκάνισμα του χρόνου (τελικώς παραιτήθηκε επισήμως προχτές, 2 βδομάδες μετά, και τον διαδέχτηκε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Ζουμπάς). Από την άλλη, όμως, στα χωριά, μαθαίνω, γιορτάζουν την αποχώρηση Μίχου: τα παρεάκια ήταν έξω και “γλεντούσαν” την αποχώρηση του Μίχου αφού ξεπέρασαν τον αιφνιδιασμό. Και δήλωσαν αποφασισμένοι να μην αφήσουν ξανά κανένα κόμμα ή άλλον παράγοντα να εισαχθεί στον αγώνα τους. Άλλωστε, το κίνημα δεν πρέπει να ασχολείται με τη δημαρχία ή οτιδήποτε κομματικό, αλλά με το δικό του αγώνα. Η μάχη συνεχίζεται...
Αντί επιλόγου... ...θέλω να μοιραστώ μαζί σας την πιο σημαντική, κατ' εμένα, πληροφορία από την έρευνά μου για το ζήτημα των μεταλλείων Κασσάνδρας. Νομίζω μάλιστα πως είναι η πιο σημαντική και ενδεικτική πληροφορία που έμαθα τα τελευταία χρόνια σε οποιοδήποτε θέμα, με την έννοια ότι είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα πράγματα διαχρονικά και όχι μόνο στη Χαλκιδική. Μάλιστα, μετά την ανάγνωσή της, όλο το παραπάνω κείμενο μπορεί να αναγνωστεί ξανά με άλλες προεκτάσεις.
Σε πολύ στενό κομματικό κύκλο που σχετίζεται με την άσκηση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην περιοχή κατά το, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν ήταν ήδη γνωστό και είχε συζητηθεί από το 2010, όταν εκλέχτηκε ο Πάχτας, πως ο Γιάννης Μίχος θα ήταν ο επόμενος δήμαρχος!
Powered by !JoomlaComment 3.25
3.25 Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved." |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τελευταία ανανέωση ( 11.05.15 ) |