![]() |
![]() |
![]() |
21.02.2019
Συνέχεια από το άρθρο:
ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΕ, Μέρος 2ο: Ο
Ψευδεπίγραφος Εθνικοσοσιαλισμός
Στο προηγούμενο άρθρο εξετάσαμε το παράδειγμα του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, που μας πιστοποιεί με στοιχεία αυτό που υποστηρίχτηκε εξ αρχής: ο φασισμός είναι το παρακράτος. Τα όποια ιδεολογικά του χαρακτηριστικά δεν υφίστανται στ' αλήθεια, απλώς προσπαθούν να “γεμίσουν” ένα άδειο σημαίνον. Ας δούμε παρακάτω την ιστορία του νεο-ναζισμού στην Ελλάδα μέσα από το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΕ, Μέρος 3ο Χρυσή Αυγή: απ' τους Ναζί στους Νεο-Ναζί
Η
Χρυσή Αυγή είναι ένα τυπικό παράδειγμα
ομάδας που από το περιθώριο του παρακράτους
(μπράβοι εφοπλιστών, εκδειμάτες/τραμπούκοι
εναντίον απεργών κλπ) προωθήθηκαν σε
επίσημο παρακράτος και ταυτόχρονα
έγιναν κοινοβουλευτικό κόμμα, έτοιμο
να λάβει από την έντονη δυσαρέσκεια του
κόσμου λόγω των μνημονίων. Ξεκίνησε
εκδίδοντας το περιοδικό Χρυσή
Ίσως κάποιος θελήσει να πει ότι, η Χρυσή Αυγή έχει αλλάξει, δεν είναι πια ναζιστική. Ο Αρχηγός της πάντως Νίκος Μιχαλολιάκος θέλησε να το ισχυριστεί, και το ισχυρίζονται πλέον μαζικά οι προσκείμενοι σε αυτό από τη στιγμή που αποφασίστηκε ότι θέλουν να περάσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το επιχείρησαν πρώτα τη δεκαετία του '90, όταν έβαλαν στην άκρη τον φιλοναζισμό κι εμφανίστηκαν ως πατριώτες και πιστοί χριστιανοί: συμμετείχαν στις εκλογές του 1993 και του 1996, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Το 2006, μια δεκαετία μετά, θα γράψουν στο περιοδικό τους: «... παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος εθνικοσοσιαλισμός [σσ. Ναζισμός]. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες. Απλά, θεωρούμε περισσότερο πολιτικά δόκιμο το να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς, γιατί είναι γεγονός ότι ο όρος ‘εθνικοσοσιαλισμός’ προκαλεί παρανοήσεις μετά από έναν ωκεανό προπαγάνδας εξήντα ολόκληρων ετών» (πηγή: εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006). Για να δούμε όμως και στην πράξη, άλλαξαν ιδέες;
Η
Χρυσή Αυγή ισχυρίζεται πως ενδιαφέρεται
για το καλό του ελληνικού έθνους ώστε
να μπορεί να παρουσιαστεί ως «εθνικιστική
Όσον αφορά το “κοινωνικό” και “λαϊκό” πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, όπως θέλει να το αποκαλεί, να θυμίσουμε ότι ψήφισαν υπέρ του αφορολόγητου των εφοπλιστών (στις υπηρεσίες κάποιων εκ των οποίων είχαν για πολλά χρόνια εργαστεί στελέχη της οργάνωσης ως μπράβοι), και επιτέθηκαν σε μέλη του ΚΚΕ στον Πειραιά που έκαναν αφισοκόλληση. Στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Πειραιά την ίδια εποχή (2013) φαίνεται πως υπήρχε συντονισμένη προσπάθεια διείσδυσης και διασφάλισης των συμφερόντων των εφοπλιστών: «μαζί με τους εφοπλιστές μας, γιατί από κει πέρα εξαρτιόμαστε», «έφυγαν βαπόρια γιατί έγιναν απεργίες» και άλλα παρόμοια προπαγάνδιζαν χωρίς επιτυχία στην περιοχή λόγω της έντονης κινητικότητας των εργατών και των σωματείων τους. Υπήρξε επίσης έντονη προσπάθεια δημιουργίας εργοδοτικού σωματείου που θα καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις, και ταυτόχρονα τα ΜΜΕ που στήριξαν και ενίσχυσαν τη Χρυσή Αυγή έκαναν συντονισμένη προσπάθεια συκοφάντησης των εργατικών σωματείων που ήδη δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Στο πλαίσιο μιας δήθεν ξενοφοβίας, μέλη της Χρυσής Αυγής ζητούσαν από εργοδότες να απολύσουν ξένους εργάτες και να προσλάβουν Έλληνες με τα μισά λεφτά! Ειδικότερα στο Πέραμα, σε εκδήλωση στα γραφεία της οργάνωσης, ο εργοδηγός των εργολάβων Χρ. Κυριτσόπουλος δήλωνε: «Έχουμε το δικαίωμα, λοιπόν, κι εμείς να κάνουμε ένα σωματείο και με αυτό το σωματείο ... θα διαφοροποιήσουμε τα μεροκάματά μας... Τα μεροκάματα που παίρναμε πριν δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια ήταν πάρα πολύ μεγάλα και υψηλά, σε σχέση με την κρίση. Θα μπορούσαμε να χαμηλώσουμε τα μεροκάματά μας, να εγγυηθούμε στους Έλληνες εφοπλιστές ότι αν φέρουν τα βαπόρια τους εδώ θα σταματήσουμε τις απεργίες...» (περισσότερα για το θέμα αυτό, και γενικότερα ντοκουμέντα για τη ΧΑ στο https://jailgoldendawn.com ).
Είναι
παραπάνω από προφανές ότι οι νεοναζιστές
της Χρυσής Αυγής προφασίζονται την
υπεράσπιση του “λαϊκού και κοινωνικού”
απλώς και μόνο για να αποκρύψουν το
γεγονός ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα
των αφεντικών τους. Σε άλλες πάντως
περιπτώσεις μας προξενούν την απορία.
Όπως για παράδειγμα στη συζήτηση
της Βουλής (πρακτικά )
στις
13/2/2013 όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έφερε την
τροπολογία 223/5 στη Βουλή προς ψήφιση,
σύμφωνα με την οποία θα
προστίθεντο στις ιδιωτικές νησίδες της
χώρας προς πώληση και «οι
ανήκουσες στο δημόσιο νησίδες οπουδήποτε
κι αν αυτές βρίσκονται»!
Εκεί
ο
βουλευτής Παναγιώταρος
Καμία τέτοια παρακρατική οργάνωση δεν έχει στηριχτεί ή επιζήσει χωρίς τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος. Όπως και στη ναζιστική Γερμανία, έτσι και εδώ βλέπουμε αυτή τη σχέση. Όταν μάλιστα στη Νίκαια μέλη της Χρυσής Αυγής σε οργανωμένη επίθεση σκότωσαν τον αντιφασίστα τραγουδιστή Παύλο Φύσσα, υπό το βλέμμα αστυνομικών που εξασφάλισαν την “έξοδό” τους από το σημείο, αποκαλύφθηκε ότι στο γραφείο του υπουργού της ΝΔ, Νίκου Δένδια υπήρχε φάκελος με 32 υποθέσεις εναντίον της Χρυσής Αυγής ήδη από τον Αύγουστο του 2013. Ο φάκελος θα παρέμενε στο συρτάρι του υπουργού τότε Δημόσιας Τάξης αν η οργάνωση που ως τότε το κόμμα του “χάιδευε” δεν είχε ξεπεράσει τα όρια των εντολών που είχε. Διότι, άλλο να επιτίθεται σε μετανάστες και σε συνδικαλιστές, άλλο να σκοτώνει σε δημόσια θέα Έλληνα πολίτη. Ο Δένδιας και τα ΜΜΕ προέβαλλαν ως στράτευσή του στη δικαιοσύνη την αποστολή των υποθέσεων αυτών στον εισαγγελέα, μαζί με αυτόν της δολοφονίας, χωρίς να θίξουν το γεγονός ότι επί ένα χρόνο γνώριζε και τους κάλυπτε.
Η Χρυσή Αυγή (πάνω από 60 άτομα και σύσσωμη η κοινοβουλευτική της ομάδα) παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, και όχι για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, παρά την ευκολία με την οποία μας είχε συνηθίσει η πολιτεία ως τότε να αντιμετωπίζει μέχρι και αντιδρώντες πολίτες απέναντι σε οικολογική καταστροφή (όπως στις Σκουριές) ως τρομοκράτες. Αυτή η διαφορά στην κατηγορία σημαίνει ηπιότερες ποινές. Η οργάνωση λοιπόν που δεν παραπέμφθηκε για τρομοκρατία βρέθηκε (μετά τις έρευνες σε γραφεία της και σπίτια των βουλευτών της) να έχει στην κατοχή της τα εξής: 19 πιστόλια, 30 τουφέκια και καραμπίνες, πάνω από 2.000 φυσίγγια, 27 αεροβόλα, 69 μαχαίρια (πεταλούδες, σουγιάδες, κλπ), 31 γκλομπ, 12 σπρέι, 7 σιδερογροθιές και πλήθος άλλων αντικειμένων (χειροπέδες ασύρματους, καπνογόνα, τέιζερ, τσεκούρια, σπαθιά, κλπ. Κι όλα αυτά σε μόλις 26 από τις 33 συνολικά υποθέσεις και με αρκετό υλικό να έχει απομακρυνθεί στο μεταξύ, αφού η αστυνομία καθυστερούσε επιδεικτικά να κάνει έρευνα και αρκετοί αστυνομικοί προφανώς είχαν ειδοποιήσει την οργάνωση. Τον Νοέμβριο του 2012, ο βουλευτής Κασιδιάρης είχε “ομολογήσει ” δημόσια: «Δεν τα γουστάρουμε τα βουλευτιλίκια, εκμεταλλευόμαστε βέβαια ορισμένα προνόμια των βουλευτών, έχουμε και την οπλοφορία πλέον με άδεια, και δεν έχει και αυτόφωρο αν γίνει κανά επεισόδιο κι είμαστε λίγο πιο άνετα στις κινήσεις μας»! Να σημειωθεί ότι η ολοκλήρωση της δίκης, που ξεκίνησε το 2015, δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη, κάτι που δικαιολογείται λόγω του όγκου της δικογραφίας και του πλήθους των μαρτύρων και των κατηγορούμενων, αλλά οφείλεται επίσης και στο γεγονός ότι δεν βρέθηκε -λέει- αίθουσα ώστε να γίνεται η δίκη κάθε μέρα, κι έτσι δικάζεται δύο μέρες κάθε βδομάδα, εφόσον δεν υπάρξει αναβολή, απεργία ή κάποιο άλλο κώλυμα!
Η
σχέση της Χρυσής Αυγής με το έγκλημα
δεν είναι πρόσφατη ούτε “μεμονωμένο
περιστατικό”. Το 1998 ο
υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Αντώνης
Ανδρουτσόπουλος (Περίανδρος)
με οργανωμένη ομάδα εφόδου ξυλοκόπησε
άγρια τον αριστερό φοιτητή Δημήτρη
Κουσουρή έξω από τα δικαστήρια της
Ευελπίδων στην Αθήνα – όπου οι μεν
βρίσκονταν για τη δίκη μελών της Χρυσής
Αυγής για ξυλοδαρμό αριστερών που
μοίραζαν εφημερίδα, και ο δε για
συμπαράσταση σε συλληφθέντες αδιόριστους
καθηγητές του ΑΣΕΠ. Ο Ανδρουτσόπουλος
δεν συνελήφθη με αυτόφωρο και διέφυγε,
ενώ αφού ασκήθηκε μήνυση αναζητήθηκε
χωρίς αποτέλεσμα χάρη στις διασυνδέσεις
της οργάνωσης μέσα στην αστυνομία. Μετά
από 7 χρόνια παραδόθηκε,
καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκιση για
απόπειρα ανθρωποκτονίας, τα οποία έγιναν
12 στην έφεση, αλλά εξέτισε μόνο τα 4! Ο
αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος
Μιχαλολιάκος
ήταν από νωρίς στα... βάσανα: από τα 16 ως
τα 20 του χρόνια εντάχθηκε στη νεοφασιστική
οργάνωση 4η
Αυγούστου
του Κώστα Πλεύρη. Το 1973 επιχείρησε μαζί
με άλλους της οργάνωσης να εισβάλλουν
στο κατειλημμένο από εξεγερμένους τότε
φοιτητές στο Πολυτεχνείο, προφυλακίστηκε
για δυο μήνες το 1976 για συμμετοχή στο
λιντσάρισμα δημοσιογράφων που κάλυπταν
την κηδεία του δολοφονημένου από την
17Ν βασανιστή της Χούντας Μάλλιου, και
τέλος καταδικάστηκε για βομβιστικές
επιθέσεις σε επέτειο της Μεταπολίτευσης
(μόλις με 13 μήνες φυλάκιση επειδή κατέδωσε
στελέχη του χώρου του, καθώς λέγεται).
Παρενθετικά
Ο
Νίκος Μιχαλολιάκος (στη φωτογραφία, υπό τον ναζιστικό χαιρετισμό των "στρατιωτών" του), λοιπόν, διορίστηκε
αρχηγός
νεολαίας της ΕΠΕΝ
από τον φυλακισμένο τότε δικτάτορα
Παπαδόπουλο, αλλά αντικαταστάθηκε μετά
από ένα χρόνο από τον Μάκη Βορίδη και
αφοσιώθηκε στη Χρυσή Αυγή. Δεν ήταν όμως
μόνο ο Μιχαλολιάκος που είχε στενή σχέση
με τη Χούντα αλλά και άλλα στελέχη, όπως
ο βουλευτής Χρήστος Παππάς, υιός του
Τέλος, όπως φαντάζεται κανείς, στους Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών που έδρασαν υπό κατοχής και ενσωματώθηκαν ύστερα από τις διορισμένες υπό των Βρετανών κυβερνήσεις στην Ελλάδα στον κρατικό μηχανισμό, δεν λείπει το γενεαλογικό δέντρο των σημερινών νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Ο αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος, πατέρας του Νίκου, έδρασε στο Τάγμα Ασφαλείας Γυθείου, γνωστό για την κάλυψη που παρείχε στους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους. οδηγήθηκαν στο Γουδί, μαζί με τον οπλισμό τους. Κρατήθηκε στο Γουδί μαζί με άλλους φανατικούς που αρνήθηκαν να πάνε σπίτια τους κατά την απελευθέρωση, και ενεργοποιήθηκε ξανά στη μάχη των Δεκεμβριανών. Επίσης, ο αντιστράτηγος Αθανάσιος Επιτήδειος, πατέρας του επίσης απόστρατου αντιστράτηγου και σημερινού ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γεωργίου Επιτήδειο, είχε μια διαδρομή από τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων επί χούντας. Για πολλούς ακόμη υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, χωρίς να έχει αποδειχτεί μετά βεβαιότητας, όπως για τον Ηλία Κασιδιάρη. Το επίθετό του το συναντάμε σε δύο καταδότες που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί, τα ξαδέρφια Λουκά και Δημήτρη Κασιδιάρη, αλλά και τον Ιωάννη (αδελφό του Δημήτρη) και τον Σωτήριο, χωροφύλακες, με καταγωγή από τα Λάγια της Μάνης, γεννημένοι στα Μανιάτικα του Πειραιά. Στα Μανιάτια του Πειραιά γεννήθηκαν και ο Παναγιώτης Κασιδιάρης και ο γιός του Ηλίας, σήμερα μέλος της Χρυσής Αυγής (δείτε εδώ και εδώ ).
Συνέχεια του άρθρου εδώ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΕ (Μέρος 4ο): Φασισμός, Εθνικισμός, Πατριωτισμός: συγκοινωνούντα δοχεία;
Powered by !JoomlaComment 3.25
3.25 Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved." |